تحلیل دکتر احمد احمدپور :
در بورس اوراق بهادار دو گروه افراد حرفه‌اي و غيرحرفه‌اي به سرمايه‌گذاري مشغولند.
گروه اول با توجه به دانش تخصصي و تجربي خود با جمع‌آوري اطلاعات و تجزيه و تحليل شركت‌ها ارزش ذاتي سهام را محاسبه و با ارزش بازار مقايسه كرده و آن‌گاه اقدام به خريد و فروش سهام مي‌كنند.
گروه دوم بدون دانش لازم در اين بازار به خريد و فروش اوراق بهادار مي‌پردازند. در اكثر كشور‌ها براي مقابله با اين وضعيت يعني جدا كردن افراد حرفه‌اي از افرادي كه فاقد دانش حرفه‌اي هستند، سرمايه‌گذاري غيرمستقيم در بورس‌‌ها را پيشنهاد مي‌كنند.
صندوق‌هاي سرمايه‌گذاري مشترك يكي از روش‌هاي سهامدار كردن سرمايه‌گذاران غيرحرفه‌اي در بازار سرمايه است. صندوق‌هاي سرمايه‌گذاري مشترك با فراهم كردن امكان اعمال مديريت حرفه‌اي و كاهش ريسك غيرسيستماتيك مي‌توانند در توسعه سرمايه‌گذاري در بازار سرمايه نقش اساسي داشته باشند.
فكر ايجاد صندوق‌هاي‌سرمايه‌گذاري مشترك در ايران زماني شكل گرفت كه ريسك سرمايه‌گذاري در بازار سرمايه بالا رفت. استفاده از اين صندوق‌‌ها عمدتاً براي سرمايه‌گذاران غيرحرفه‌اي است.
براي جذب منابع مالي بايد ابزار مالي فراخور هر دو گروه (حرفه‌اي و غيرحرفه‌اي) را در جهت افزايش ميزان سرمايه‌گذاري و اشتغال و در نتيجه توسعه اقتصادي طراحي كنيم.
طبق بند ١٣ ماده ٧ قانون بازار اوراق بهادار مصوب آذر ماه ١٣٨٤ مجلس شوراي اسلامي از جمله وظايف و اختيارات سازمان بورس و اوراق بهادار(SEO)، پيشنهاد به كارگيري «ابزارهاي مالي» جديد در بازار اوراق بهادار به شوراي بورس و اوراق بهادار است.
* عضو هيأت‌مديره سازمان بورس و اوراق بهادار